De meeste spelers die het tot een rookie camp in de NFL schoppen, dromen daar al van in hun kindertijd. Sylvain Yondjouen niet. Hij groeide op in Ruisbroek, speelde voetbal met vrienden, en ontdekte American football pas op zijn zeventiende. Acht jaar later stond hij in een stadion met 30.000 toeschouwers, als starter op de defensive line van Georgia Tech. Deze week werd zijn harde werk beloond met een uitnodiging bij de Carolina Panthers én de zesde pick in de Global CFL Draft. Het verhaal van Sylvain, verteld in zijn eigen woorden.
De meeste spelers die het tot een rookie camp in de NFL schoppen, dromen daar al van in hun kindertijd. Sylvain Yondjouen niet. Hij groeide op in Ruisbroek, speelde voetbal met vrienden, en ontdekte American football pas op zijn zeventiende. Acht jaar later stond hij in een stadion met 30.000 toeschouwers, als starter op de defensive line van Georgia Tech. Deze week werd zijn harde werk beloond met een uitnodiging bij de Carolina Panthers én de zesde pick in de Global CFL Draft. Het verhaal van Sylvain, verteld in zijn eigen woorden.
Maar in de VS word je niet gewoon even atleet: je moet ook wel voldoende punten halen om mee te mogen doen met het team. “Je moet om zes uur 's ochtends trainen, dan naar de les, daarna terug naar het veld, en dan nog studeren”, vertelde hij. “En als je je vakken niet haalt, speel je niet. Simpel.”
“Coachable”. Als je quotes over onze landgenoot opzoekt, dan zal je heel veel trainers dit woord zien herhalen. “Ze weten het nu eenmaal beter dan mij”, stelt Yondjouen. “Ik word natuurlijk ook vaak gecoacht, omdat ik het spelletje vaak minder goed kende. Het heeft geen zin om dan te lopen discussiëren. Coach Coleman had het met mij vaak over ‘fundamentals’, iets wat bij mij natuurlijk ontbrak toen ik vanuit België naar Atlanta kwam. Maar nu zie ik mezelf dingen doen die ik enkele jaren geleden volledig fout deed.”
Een topper word je niet op een dag. Je wordt het dag nà dag. Net daarin kreeg Yondjouen een harde les: in 2022 liep hij een gescheurde kruisband op die hem maanden aan de kant hield. Teamgenoot Kevin Harris, later gedraft door de Patriots in de zesde ronde, noemde hem “inspirerend” tijdens zijn herstelperiode. “Zelfs op zijn slechtste dagen bleef Sylvain glimlachen. Hij kwam elke dag binnen met dezelfde energie.” Defensieve line coach Kyle Pope zag hoe zijn speler sterker terugkeerde: “Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Hij begrijpt nu beter hoe je jezelf voorbereidt, hoe je de details beheerst.”
Yondjouen kijkt zelf op naar Keion White, een ploegmaat die het schopte tot de NFL als tweederondepick. “Keion was altijd als eerste in de fitness en als laatste buiten,” vertelde hij op de ACC Media Days. “Hij toonde mij wat het betekent om écht professioneel te zijn. Hij heeft me geleerd dat consistentie en toewijding zich altijd uitbetalen.”
Zelf wil hij nu ook die rol opnemen. In onze American Football Community Belgium Podcast vertelde hij hoe hij jonge Belgische spelers aanmoedigt om verder te kijken dan de grenzen van de sport in eigen land. “Ik zeg altijd: wees nieuwsgierig. Kijk veel film. Vraag waarom coaches iets zeggen. En werk harder dan de rest.”
Bij NFL Draft Diamonds deed hij er een schepje bovenop: “Ik wil België trots maken. Veel kerels in ons land die voor mijn generatie kwamen, hebben de kansen niet gekregen die ik wel kreeg. Ik ben het aan hén verplicht om de allerbeste versie van mezelf te worden.”
Na zijn collegecarrière kreeg hij een try-out bij de Carolina Panthers en werd hij als zesde gekozen in de Global Draft van de CFL door de Saskatchewan Roughriders. Zijn toekomst ligt nog open. “Wat een team krijgt dat mij inlijft? Een kerel die naar de andere kant van de wereld trok voor deze droom. Ze krijgen iemand die het team voorop zet en zijn eigen job doet.”
De Roughriders lieten alvast hun Vice-President of Football Operations and General Manager Jeremy O’Day over onze landgenoot oreren. “Hij is geen traditionele speed rusher, eerder een gritty defensive lineman. We beseffen dat hij wellicht kansen in de NFL krijgt, maar dat is de keuze die je maakt met de CFL Global Draft: je neemt jongens die goed genoeg zijn om voor ons te spelen, maar daardoor ook kansen in de NFL zullen krijgen.”
Bij Carolina krijgt Yondjouen een long shot om een plaatsje te verzamelen voor training camp - en wie weet nog veel meer. De Panthers lopen niet over van het talent op edge, als je Derrick Brown en Jadeveon Clowney even niet meerekent. Defensive coordinator Ejiro Evero kent wel iets van het spelletje; hij werd al meermaals genoemd als kandidaat-head coach. Wie weet kan hij van onze landgenoot een nog mooier sprookje maken.
Most players who make it to an NFL rookie camp have been dreaming of that moment since childhood. But not Sylvain Yondjouen. He grew up in Ruisbroek, played soccer with friends, and only discovered American football at age 17. Eight years later, he stood in a stadium with 30,000 fans, starting on the defensive line for Georgia Tech. This week, his hard work paid off with an invitation to the Carolina Panthers' rookie minicamp and the sixth overall pick in the CFL Global Draft. This is Sylvain’s story — in his own words.
Like most Belgian boys, Yondjouen took his first athletic steps on a soccer field. A good friend dragged him to a practice with the Brussels Bulls. “I was immediately hooked,” Sylvain told RTBF. He later joined the Brussels Black Angels. Coaches saw it right away: this kid had something special. But even then, American college football still seemed like a far-off dream. Through the recruiting platform PPI Dreamchasers, he got a shot to showcase himself to American universities — and Georgia Tech bit.
In Atlanta, the culture shock was real: in Brussels he played in front of maybe 30 people. Suddenly, he was looking at crowds of 30,000. “My first game in 2019 was against Clemson. I didn’t even play, but I couldn’t stop staring at all the fans. I had never seen that many people together.”
But in the U.S., you’re not just an athlete — you need to maintain your grades to play. “You train at six in the morning, go to class, back to the field, and then study,” he said. “And if you don’t pass your courses, you don’t play. Simple.”
“Coachable.” That’s the word coaches keep repeating when describing the Belgian. “They obviously know more than me,” Yondjouen admits. “I was coached a lot, especially early on, because I didn’t know the game that well. There’s no point arguing. Coach Coleman always emphasized fundamentals — something I was definitely lacking when I came from Belgium. But now I see myself doing things I used to do completely wrong.”
No one becomes great overnight. It’s a daily grind. And Yondjouen learned that the hard way. In 2022, he tore his ACL and was sidelined for months. Teammate Kevin Harris, later drafted by the Patriots, called him “inspiring” during his rehab. “Even on his worst days, Sylvain kept smiling. He brought the same energy every day.” D-line coach Kyle Pope saw how he came back stronger: “Not just physically, but mentally too. He understands preparation and attention to detail so much better now.”
Yondjouen looks up to Keion White, a teammate who became a second-round NFL pick. “Keion was always the first in the gym and the last to leave,” he said during ACC Media Days. “He showed me what it means to be truly professional. He taught me that consistency and dedication always pay off.”
Now, he wants to play that role himself. On the American Football Community Belgium Podcast, he encouraged young Belgian players to look beyond the limits of the local game. “I always say: be curious. Watch lots of film. Ask your coaches why they say what they say. And outwork everyone else.”
In an interview with NFL Draft Diamonds, he took it even further: “I want to make Belgium proud. A lot of guys before my generation never got the chances I did. I owe it to them to become the best version of myself.”
After his college career, he got a try-out with the Carolina Panthers and was drafted sixth overall in the CFL Global Draft by the Saskatchewan Roughriders. His future is still wide open. “What does a team get when they sign me? A guy who crossed the world to chase this dream. Someone who puts the team first and handles his own business.”
The Roughriders' VP of Football Operations and GM Jeremy O’Day had praise for the Belgian lineman. “He’s not a traditional speed rusher — more of a gritty defensive lineman. We realize he might get NFL opportunities, but that’s the nature of the Global Draft. You pick players good enough to play for you — and good enough to attract NFL attention.”
With the Panthers, Yondjouen has a long shot to earn a training camp spot — and possibly more. Carolina isn’t exactly stacked at edge rusher, aside from Derrick Brown and Jadeveon Clowney. Defensive coordinator Ejiro Evero knows the game; he’s already been mentioned in head coaching rumors. Maybe he can help our countryman turn this into an even greater fairytale.
La plupart des joueurs qui atteignent un rookie camp en NFL en rêvent depuis l’enfance. Pas Sylvain Yondjouen. Il a grandi à Ruisbroek, jouait au foot avec ses amis, et n’a découvert le football américain qu’à l’âge de 17 ans. Huit ans plus tard, il jouait devant 30.000 spectateurs comme titulaire sur la ligne défensive de Georgia Tech. Cette semaine, son travail acharné a été récompensé : invitation au rookie camp des Carolina Panthers et sixième choix de la CFL Global Draft. Voici son histoire, racontée dans ses propres mots.
Comme beaucoup de garçons belges, Yondjouen a commencé par le football. Un ami proche l’a entraîné à un entraînement des Brussels Bulls. « J’ai accroché tout de suite », a-t-il expliqué à la RTBF. Il a ensuite rejoint les Brussels Black Angels. Les coachs ont tout de suite vu qu’il avait quelque chose en plus. Mais même à ce moment-là, le football universitaire américain restait un rêve lointain. Grâce à la plateforme de recrutement PPI Dreamchasers, il a eu la chance de se montrer aux universités américaines. Georgia Tech a sauté sur l’occasion.
Le choc culturel à Atlanta a été immense : à Bruxelles, il jouait devant 30 personnes. Là-bas, il avait 30.000 spectateurs en face de lui. « Mon premier match, en 2019, c’était contre Clemson. Je ne jouais même pas, mais je n’arrêtais pas de regarder les tribunes. Je n’avais jamais vu autant de monde au même endroit. »
Mais aux États-Unis, on ne se contente pas d’être athlète : il faut aussi réussir académiquement. « Il faut s’entraîner à six heures du matin, aller en cours, retourner sur le terrain, puis encore étudier », raconte-t-il. « Et si tu rates tes examens, tu ne joues pas. C’est aussi simple. »
« Coachable. » C’est le mot qui revient sans cesse quand on lit des commentaires de ses coachs. « Ils en savent plus que moi », reconnaît Yondjouen. « Évidemment qu’on m’a souvent coaché, surtout au début. Je ne connaissais pas bien le jeu. Pas la peine de discuter. Le coach Coleman me parlait souvent des fondamentaux, un aspect que je n’avais pas du tout en arrivant de Belgique. Mais maintenant, je fais des choses que je faisais complètement de travers avant. »
On ne devient pas un top player en un jour. C’est un travail quotidien. Et Yondjouen l’a appris à ses dépens : en 2022, il s’est déchiré les ligaments croisés, ce qui l’a tenu écarté pendant des mois. Kevin Harris, son coéquipier (et drafté plus tard par les Patriots), l’a qualifié d’« inspirant » pendant sa rééducation. « Même dans ses pires journées, Sylvain gardait le sourire. Il arrivait chaque jour avec la même énergie. » Son coach de ligne défensive, Kyle Pope, l’a vu revenir plus fort : « Pas seulement physiquement, mais mentalement aussi. Il comprend mieux comment se préparer, comment maîtriser les détails. »
Yondjouen admire Keion White, un coéquipier devenu choix du deuxième tour NFL. « Keion était toujours le premier à la salle et le dernier à partir », a-t-il dit lors des ACC Media Days. « Il m’a montré ce que signifie être un vrai pro. Il m’a appris que la régularité et la discipline paient toujours. »
Aujourd’hui, il veut à son tour jouer ce rôle. Dans le American Football Community Belgium Podcast, il a encouragé les jeunes joueurs belges à élargir leurs horizons. « Je dis toujours : soyez curieux. Regardez plein de films. Demandez pourquoi les coachs disent ce qu’ils disent. Et travaillez plus dur que tout le monde. »
Sur NFL Draft Diamonds, il a été encore plus clair : « Je veux rendre la Belgique fière. Beaucoup de gars de la génération d’avant n’ont pas eu les chances que j’ai eues. Je leur dois de devenir la meilleure version de moi-même. »
Après sa carrière universitaire, il a été invité par les Carolina Panthers et sélectionné en sixième position du CFL Global Draft par les Saskatchewan Roughriders. Son avenir reste ouvert. « Ce que reçoit une équipe qui me signe ? Un gars qui a traversé la planète pour cette passion. Quelqu’un qui met l’équipe avant tout et qui fait son job. »
Les Roughriders ont laissé leur vice-président et manager général, Jeremy O’Day, s’exprimer à son sujet : « Ce n’est pas un speed rusher classique. C’est un lineman défensif dur à cuire. On sait qu’il aura peut-être des opportunités en NFL. Mais c’est le pari du Global Draft : choisir des gars assez bons pour jouer chez nous… donc aussi assez bons pour attirer la NFL. »
Aux Panthers, Yondjouen a une chance limitée de décrocher une place pour le camp d’entraînement – mais qui sait ? Carolina n’a pas une profondeur folle sur les bords de ligne défensive, à part Derrick Brown et Jadeveon Clowney. Le coordinateur défensif Ejiro Evero connaît bien son métier ; il est déjà vu comme un potentiel futur head coach. Peut-être qu’il pourra faire de ce conte belge une histoire encore plus belle.